بهشتیان و نسبت گناه (قرآن)قرآن کریم لغو و تاءثیم را از بهشت و بهشتیان نفى کرده است؛ معنای تاءثیم نسبت گناه دادن به دیگری است. ۱ - دوری بهشتیان از تاءثیم• «ان المتقین فی جنت ونعیم:ولى پرهيزگاران در ميان باغهای بهشت و نعمتهاى فراوان جاى دارند،» «یتنـزعون فیها کاسا لا لغو فیها ولاتاثیم:آنها در بهشت جامهاى پر از شراب طهور را كه نه بيهوده گويى در آن است و نه گناه، از يكديگر مى گيرند!»تنازع در كاس" به معناى به يكديگر تعارف نمودن و اجتماع كردن بر تناول آن است، و" كاس" به معناى قدح است، كه البته وقتى به قدح كاس گفته مى‌شود كه در آن شراب باشد. و مراد از لغو سخن لغوى است كه از شرابخواران دنیا سر مى‌زند. و" تاثيم" به معناى آن است كه شخصى را گناهكار كنى، كه اين نيز از آثار شرابهاى دنيا است كه شرابخوار را گناهكار مى كند. و همين كه فرمود:" در آن قدحها لغو و تاثيم نيست"، قرينه است بر اينكه منظور از كاس كه بر سر آن تنازع مى كنند قدح شراب است، اما شرابى كه آثار زشت شراب دنیا را ندارد.بنا بر اين سخنان ناموزون و اعمال زشتى كه از مستها سر مى زند هرگز از آنان سر نخواهد زد بلكه به حكم آن كه شراب طهور است آنها را پاكتر و خالصتر و هوشيارتر مى‌كند. • «لایسمعون فیها لغوا ولاتاثیما:در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بيهوده اى مى‌شنوند نه سخنان گناه آلود». سخن لغو" آن سخنى است كه فايده و اثرى بر آن مترتب نشود، و" تاثيم" به معناى آن است كه نسبت اثم (گناه) به كسى بدهى.و معناى آيه اين است كه: در بهشت كسى لغو و تاثيم از ديگرى نمى‌شنود، و كسى نيست كه ايشان را به سخنى مخاطب سازد كه فايده اى بر آن مترتب نباشد، و كسى نيست كه ايشان را به گناهى نسبت دهد، چون در بهشت گناهى نيست.در تفسیر قمی در ذیل همین آیه شریفه امام فرموده : لغو و تاثیم عبارت است از فحش و دروغ و غنا. شاید مراد از غنا، لهو باشد، و ممکن هم هست کلمه غنا تصحیف شده خناء باشد، یعنى ناقل حدیث آن را درست ننوشته باشد و خناء معناى ناسزاگویى و فحش است . ۲ - پانویس۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۸۶، برگرفته از مقاله «بهشتیان و نسبت گناه». |